Vilvoorde 20 september 2018

Suikerzoet

Voor 9,90 euro heen en weer tussen Sloterdijk en Brussel Noord. Gaan met die banaan! Wilde Vilvoorde eens bekijken. Ligt noordelijk van Brussel. Na de aankomst met de bus per trein er naar toe. Wel na eerst ruzie te hebben gehad met drie kaartautomaten. De perrons op het station van Vilvoorde oogden armoedig. De stad zelf was ook niet bijzonder fraai, maar er zijn lelijkere steden te vinden op deze aarde. Een aardige stadswandeling gescoord op het internet. Aardig omdat ook het Drie Fonteinenpark hiervan deel uitmaakte. Iets van 9 km in totaal dus goed te doen, Over een imposante hefbrug het plaatsje verlaten om in het park te belanden. Minder schoon in de betekenis van mooi dan de plantentuin van Meise of het domein van Gaasbeek. Een echt uitlaatpark was het, voor kinderen en voor honden. De Franse tuin oogde kaal. Niettemin prettig rondgelopen aan de hand van mijn summiere kaart. Weer blij met mijn van huis meegenomen kleine flesje water. Eerder de Lidl gepasseerd wegens de rijen voor de kassa's.

Terug in Vilvoorde even de weg kwijt. Knap, want het is niet zo heel groot, ook al zou de pas aangelegde parkeergarage onder de markt anders doen geloven. In de HEMA lagen marsepeinen tompouces. Daarvan moest er bij wijze van souvenir voor het thuisfront, een mee.

Ik had gelezen over de waterbus, die een verbinding tussen Vilvoorde en Brussel Noord onderhoudt. Vanaf de Steenkaai vertrokken in het gezelschap van een grote groep oudere dames die een vaarmiddagje hadden. Maar niet na eerst een Kasteel Rood te hebben genuttigd op een bankje in de zon, die 'voor de verandering' weer eens volop ging schijnen. Niet mijn bier, kwam ik na de eerste mierzoete slok achter.

Op de boot in het Nederlands en Frans een interessante uitleg gekregen over de geschiedenis van het Brussel-Scheldekanaal en omgeving. In 1835 reed op het vaste land van Europa de eerste trein. Dit was in België. Ter herinnering hieraan staat ter plaatse op een brug een trein. De hoge woontoren van ca. 140 meter kent een topappartement van 3,5 miljoen euro. De eigenaar is vrijgezel en de gids was bereid tegen een vergoeding zijn telefoonnummer aan een dame te geven. Jolijt in het gezelschap. Heerlijk om daar weer eens tussen te verkeren.

Interessant was het om op de borden langs het kanaal de scheiding te zien tussen het Vlaams gewest en Brussel. Alsof je een ander land binnengaat. In België kan het.

Na de boottocht even de voormalige Citroëngarage bezocht, die omgetoverd wordt in een museum.

En dan slenterend door een stuk van Molenbeek, het donkerder deel van Brussel. Ik weet na eerdere bezoeken er een beetje de weg. Het kanaal weer over en via het Sint Katelijneplein weer naar het centrum. Weet het, al zo vaak geweest en toch altijd weer een beetje blij om daar te zijn.

De bus vertrok redelijk op tijd. Helemaal achterin met mijn voeten op de banken voor me even ingedommeld om bij Sloterdijk weer te ontwaken. Prachtig geweest, deze plezante dag.