Tenerife 10 tot en met 17 oktober 2017

Het eiland heeft een beetje de vorm van een vogel.

Tenerife klonk in mijn oren als redelijk ver weg, behoorlijk heet en dor. Natuurlijk wist ik dat het een Canarisch eiland betrof. Het wachten was op een prettige geprijsde aanbieding voor een kort verblijf daar. En die kwam, dus de mij kenmerkende buitengewone daadkracht in dit soort gevallen benut om direct te boeken. Een studio deze keer. Ik ken immers onze buffeteetgewoonten als er voor betaald is.

Van het gezelschap in het vliegtuig was het merendeel al wat bedaagder. Discotypen en klein grut ontbraken vrijwel. Dat betekende al veel goeds. En inderdaad, het was een rustige vlucht. Even nog dreigden de stakende luchtleiders in Frankrijk (Macron wil de ambtelijke status van hen aanpakken) roet in de lucht te gooien. Gelukkig is er nog Groot-Brittannië. We vlogen nu tussen Bristol en Cardiff door naar het zuiden en de extra vliegtijd bleef beperkt tot een kwartier. We kunnen wel zonder Fransen in Europa, maar zonder Britten wordt moeilijker, zo constateerde ik.

Vliegen is op zich niet spannend, zeker niet als een tochtje ruim 4 uur duurt. Enig dutten, het lezen van de krant en een toiletbezoek maakten het dragelijk. Eenmaal geland, heerlijk vlot de grenscontrole gepasseerd en op zoek naar één van de transferbussen tussen palmbomen in een prettig warm klimaat. Tenerife heeft twee vliegvelden, waarvan de toeristen meestal het zuidelijke gebruiken. In ons geval betekende dat een rit langs de oostkust van ongeveer 1 ½ uur naar het noordwesten.

Het landschap kleurde allengs groener. Kale vlakten maakten plaats voor groene druiven- en bananenbomenvelden met hier en daar wat bebossing. Wat meer regen doet wonderen. Onze chauffeur vertelde onderweg over van alles en nog wat. In het Canarisch, dat zo leerden we, toch verschilt van het Castiliaans. In Santa Cruz werden een paar medereizigers gedropt. Zo konden we ons de eerste dag al een eerste indruk vormen van deze stad.

Puerto de la Cruz was onze eindbestemming. Het appartementencomplex stelde niet teleur. Direct na het boeken lazen we griezelige recensies over hoe slecht het er wel niet was. Gelukkig wilden we eerst zelf de mogelijke verschrikkingen aanschouwen alvorens te oordelen over de staat van het gebodene. Het was wat gedateerd, maar schoon en heel. Arko in plaats van airco. Leuk was ook het kleine zwembad op de rechtervleugel. We keken uit op bergen en een plein, waarlangs een straatje liep dat direct naar het centrum leidde. Tegenover het complex was ook nog een drankwinkel gevestigd, dus de ligging was perfect. Toch?

Het was merkbaar dat het echte seizoen afgelopen was. Desondanks waren alle zaakjes, barretjes en restaurantjes geopend. Volop mogelijkheden om goedkoop te kunnen eten met een redelijke kwaliteit. Engels en Duits waren de meest gehoorde talen. Overal was wel een voetbalwedstrijd te zien. Op een paar minuten wandelen was een groot plein met palmbomen en omringd door eetgelegenheden. Iets verderop was een kleine inham, een haven kon het eigenlijk niet worden genoemd, met zwarte rotsen en schuimende golven. Heel het eiland lijkt vooral gekleurd door lava. Zwart dus. Ook de stranden. Dat loopt minder prettig op blote voeten.

Bij het restaurantje voor het diner eerst weer weggelopen toen van het menu del dia de kip op bleek te zijn. Gelukkig teruggekeerd en prima gegeten met Canarische soep vooraf. Op vakantie moet je je niet te veel afvragen wat er op je bord terecht komt en hoe de kip of koe haar leven heeft doorgebracht. Vegetarische maaltijden zijn soms moeilijk te vinden. Natuurlijk hadden we ook zelf kunnen koken, maar ja.

De volgende dag verder op verkenning. Een mooi strand met park gezien en in een klein kasteeltje aan zee een heel aardige jonge man getroffen die ons wegwijs maakte. Het was leuk om weer eens wat Spaans te kunnen brabbelen. Gaandeweg de vakantie bleek dit overigens beter dit lukken. Een Hyperdino bezocht en op zoek gegaan naar de botanische tuin. Die bleek op een heuvel te liggen, zodat er wegens de heupklachten van de oude man in het gezelschap een taxi aan te pas moest komen. Ach, voor 5 euro inclusief fooi kun je toch niet blijven sukkelen. De tuin was het bezoeken waard. Prachtige bomen, struiken en bloemen hoewel het geen voorjaar was. Het was vooral een oase van rust. Teruggelopen naar de stad, bergafwaarts dat wel, en een kleine orchideeëntuin bezocht. Er liep een leguaan los rond. Het aantal orchideeën bleek beperkt. De tuin zelf en het terras(-meisje) waren geweldig. De geleerde Von Humboldt, geroemd in Berlijn, bleek ook hier bekend.

Voor de volgende dagen twee excursies per bus geboekt bij iemand, die ook uitleg gaf over diverse zaken. Vroegop de volgende dag voor een tocht weer langs de oostkust naar het zuidwesten van het eiland. Halverwege de reis keerde de bus om. De chauffeur bleek enige op te halen reizigers te zijn vergeten. Vanaf Puerto Colon vertrok een boot, van waaraf dolfijnachtigen konden worden bekeken. Die bleken in de zee een eind van het land inderdaad elke dag vrolijk rond te zwemmen en te buitelen boven water zonder zorgen over hun pensioen. In de verte was La Gomera te zien. De boot voer verder noordwaarts naar Los Gigantes, een enorm kliffenmassief aan zee. Even stilgelegen en gegeten. De terugreis begon met een siësta volgens de bemanning. Na een half uur klonk er echter oorverdovende harde muziek uit de luidsprekers. Dit duurde vrij lang, waardoor de pret van de reis voor ons werd bedorven. Uiteindelijk aan de achterzijde van de boot beland, waar de herrie iets minder was, maar wel terreur van rokers. Jammer, eigenlijk het enige minpunt van deze vakantie. Hadden we het geweten, dan hadden we een andere boot gekozen.

Op de terugweg kwam er rook uit de achterzijde van de bus. Een klein uur langs de rijksweg gestaan tot een andere bus opdaagde. Grappig om te zien dat tijdens het wachten als er een schaap over de dam is (lees: uit de bus) de rest volgt.

Donderdag naar de Teide. Op Tenerife ligt in de vorm van een vulkaan de hoogste berg van Spanje. 3718 meter. Met de wijzer van de klok mee reden we als het ware om de berg heen tot op maximaal ca. 2200 meter. Een enthousiaste dame vertelde honderduit. De eerste stop was bij een merkwaardige stolling van lavasgesteente. In het bijbehorende barretje maakte een van de reizigers kennis met de barraquito, een bijzondere vogelsoort. Of nee, een glaasje met in laagjes likeur, geschuimde en gecondenseerde melk, koffie, cacaopoeder en limoenschaafsel. Dat zou alleen daar te krijgen zijn, zo werd ons verzekerd. Niet dus. De andere reiziger hield het maar op café con leche, ook niks mis mee. Een dame bewaakte angstvallig de deur naar het toilet om te voorkomen dat niet-clientéle hieraan een bezoek zouden brengen. De Teide bleek imponerend. Hoog oprijzend in het landschap, waarin merkwaardige stenen torens stonden. Niet de kabelbaan omhoog genomen, maar leuk lager rondgewandeld.

Na nog een stop kwam de afdaling naar Masca. Op smalle kronkelende bergwegen kwam de stuurmanskunst van onze chauffeur goed van pas. Sommige bochten konden niet in één keer worden genomen. Achteruit en opnieuw insteken was dan nodig. En we reden niet alleen. Ook tegenliggers doemden op. Ik zie af van het huren van een auto daar. Na een stop in Garachico, waar op de plaats van de oorspronkelijke haven na een vulkaanuitbarsting thans een park is, tot slot nog even gestopt in Icod de los vinos om de oude Drakenbloedboom te bewonderen.

's Avonds tapas in restaurant La Propela. Mooie, goed verzorgde stukjes eten gedeeld.

Vrijdag stond Santa Cruz op het programma, de hoofdstad van het eiland. De Bonocard voor de lijnbus bewees goede diensten. Rondgewandeld en de mercado en het gemeentelijke stadspark bewonderd. Dure gebakjes gegeten. Daarna beetje gesloopt en niet toegekomen aan de Palmetum, de grootste tuin. Vanaf afstand het moderne Auditorium gezien. In het grote busstation een andere lijndienst terug genomen dan op de heenreis en door kleine dorpjes gekomen. Geen gebruik gemaakt van de tram naar La Laguna. Treinen rijden er (nog) niet. Zag wel een bord in de bergen met “No al treno”. Weer terug ons buitenbad geprobeerd. Weldadig! Eenvoudig, rustig bad. Heerlijke temperatuur.

Zaterdag en zondag even niet weg uit Puerto, waar de straten ons inmiddels vertrouwd waren. Na het wijkje op het eind van de boulevard bekeken te hebben, het Playa Jardin bezocht en gemerkt hoe de reus in het reisgezelschap bij wat zwaardere golfslag amper nog overeind kan blijven/komen. Het kan snel gaan. Op het strand stonden torentjes van op elkaar gestapelde stenen. Het bouwen ervan schijnt een soort therapeutische ervaring te zijn voor sommigen. Overal op het strand liepen niet blanke mannen rond (mag ik dat nog wel zeggen?), die grote badlakens wilden slijten. Even langs het Loro Parque gelopen. Vooral niet erin. In de avonden wat rond gewandeld in de invallende duisternis. Gekeken naar het schuim van de golven op de rotsen. Kleine kinderen speelden tot laat in de straatjes, zo maar zonder mobieltje, gewoon bewegend op een zelf gezongen liedje.

Maandag met het OV naar La Orotava, ongeveer een kwartier reistijd. Mooi stadje met mooie tuinen en kleine musea/winkels. Wel heel steil hier en daar. Een waterkraan leek te hangen in de lucht. Je hoeft niet ver te gaan, vaak loop je zo maar tegen iets leuks aan. De charme van de niet geprogrammeerde dag. Aan het eind van de middag een voorzichtig begin gemaakt met inpakken, om morgen weer weg te wezen.

Het weer in Tenerife overdag was warm maar niet onprettig. De nachten daarentegen waren heet. Af en toe zaten we daarom in het donker op ons balkon, starend in de hoogte naar de bergen tegenover ons. Die overigens vaak in nevelen bleven gehuld. Stralende blauwe en bewolkte luchten wisselden elkaar af, soms hing er mist. Ook een paar regendruppels gezien.

Na enige verwarring over tijd en plaats van aankomst van de transferbus naar het vliegveld dinsdag om 7.50 uur plaatselijke tijd (1 uur vroeger dan bij ons) weer vertrokken. Ook Tenerife kent een ochtendspits, zo merkten we. File op de rijksweg. Na een laatste barraquito volgde een rustige terugvlucht (echter geen enkel causaal verband). In Amsterdam was het droog en de trein bracht ons verder. Er kan weer iets van ons lijstje af.

Terug naar Reizen