Malta 10 tot en met 14 maart 2018

Deze keer gingen de wereldreizigers samen naar Malta. De ene had het plan opgevat om grotendeels dezelfde reisvolgorde aan te houden als vorige keer in z'n eentje. En in grote lijnen is dat gebeurd. Samengevat werd de eerste dag Bugibba verkend, de wijk waarin het hotel stond, de tweede dag Valletta en Marsaxlokk, de derde dag Gozo en de vierde dag Mdina.

De heenreis vanaf Eindhoven verliep voorspoedig met naast ons een veelal zwijgende Eritreeër, die twee jaar in Nederland was maar nog geen woord Nederlands sprak. Schitterend weer op Malta. Direct na aankomst een kaartje voor het openbaar vervoer gekocht, waar we veel plezier van hebben gehad. Minpuntje was het uurtje moeten wachten op het vertrek van het transferbusje, maar ach. Een bijdehand jongetje met een haarstaartje merkte tijdens de rit naar het hotel op dat de huizen lelijk waren. Hij had gelijk, ook al probeerde zijn moeder hem te corrigeren, door te zeggen dat op Malta dingen anders waren dan in Nederland.

De bebouwing van Malta is heel divers, variërend van oud en vervallen tot luxueus en modern. Het straatbeeld is rommelig en doet in mijn ogen overwegend armoedig en verwaarloosd aan. Al snel na aankomst in Bugibba het hotel, waar overigens het drinkwater met een tankauto werd aangevoerd terwijl het toch midden in de bebouwde kom lag, verlaten en gewandeld langs de baai tot het noordelijkste punt van de 'tand' van Bugibba. Veel appartementencomplexen in verschillende stijlen en kronkelige straatjes maakten dat verdwalen makkelijk was. Maar met enig nadenken kwamen we weer in de goede richting. Links en rechts van de tand was immers water. De stand van de zon deed de rest. Later ontdekt dat het hotel een uitstekend en betaalbaar dinerbuffet aanbood.

De volgende dag op naar de hoofdstad Valletta. Na een klein uurtje met de bus onder meer langs Mosta met een imponerende koepelkerk voor de hoofdentree van Valletta beland. De stad is dit jaar culturele hoofdstad van Europa en dat is aan ons, kunst- en cultuurminnaars als we zijn, wel besteed. Her en der waren in het straatbeeld witte, geen blanke dus, frutsels te zien die kunst voorstelden. Zo stonden er drie boven op elkaar staande runderen en een grote hand met daarin een vogeltje. Heerlijk was het om onszelf zo in de emotie van de kunstenmaker te kunnen verplaatsen en van de daaruit volgende expressie te kunnen genieten. De schoonheid van de eeuwenoude St. John-co kathedraal verbleekte er bijna bij. Bijna.

Langs de Upper Barrakkagardens (mooi uitzicht!) en de kanonnen waaruit ooit saluutschoten klonken naar de Lower Barrakkagardens. Ook de plattegrond van Valletta kent een tandvorm. De kathedraal kon op zondag niet worden bezocht. Uitsluitend voor de mis en daar doen wij niet aan. Aan de andere kant van de tand kon over het water de wijk Tas-Sliema worden bewonderd. En een veerdienst. De boot genomen. 60-jarigen en ouder kregen korting. Een zichtbaar stokoude reiziger werd de korting geweigerd. De leeftijd moest aangetoond worden met een paspoort. De andere veerbootkapitein accepteerde echter zonder morren de achterzijde van mijn zorgpasje. In kleine dingen kan een groot geluk schuilen. 25 graden was het onder een stralend blauwe lucht. Een tijdje langs de baai gelopen en een bijna overdreven luxe winkelcentrum met 4 niveaus bezocht. Minus 2 hoorde de oude man onder de reizigers drie parfumdames tegelijk zeggen als antwoord op de vraag waar de toiletten waren.

Ik vergeet bijna te vermelden dat ook het plaatsje Marsaxlokk werd bezocht. Het was zondag en dan is er markt. Stampvolle busrit met voordringende mensen getrotseerd. In de haven lagen leuke gekleurde bootjes en volop plasticsoep. Op de marktkramen lagen onder andere T-shirts, bloemkolen, dode vissen en volop prullaria. Het werd de ene reiziger te veel om zich daartussen te begeven. Een bankje achter de kramen aan het water bood uitkomst. Heel prettig om daar weer weg te zijn. Drie kwartier in brandende hitte op de bus terug gewacht.

De volgende dag Gozo bekeken, een kleiner eiland dan Malta. Voorbij Comino gevaren en met de bus naar Victoria of Rabat. Verwarrend want op Malta ligt ook een plaatsje met de laatste naam. Afgezien van het beklimmen van het kasteel en in plaats daarvan door kleine straatjes gedwaald in afwachting van de bus naar Dwejra, een plaatsje aan de kust met een bijzondere rotsformatie. Helaas waren er geen bootjes te bekennen om het inktblauwe water nog beter te kunnen zien. Wat rondgestruind en geen voeten verzwikt op de ongelijke bodem. Een accordeonist begon als een automaat te spelen bij het naderen van toeristen.

Op dinsdag vergeefs geprobeerd de rechtstreekse bus naar Mdina te vinden. Ten einde raad maar besloten naar Tas-Sliema te rijden om vandaar met de veerboot naar Valetta en het busstation te gaan. Daartoe moest eerst een aantal trappen omhoog worden beklommen. Onderweg in de hoofdwinkelstaat een Aziatische hotemetoot gezien in een oude Rolls met chauffeur en drie paarden met militairen voorop. De kathedraal gelaten voor wat hij of zij was. Wel jammer, had achteraf toch wel het schilderij van de onthoofding van Johannes de Doper in het echt willen zien. Maar op internet is ook veel te vinden.

Even in de war geraakt waar uit te stappen voor Mdina. Mdina, een ommuurde vestingstad en vroeger de hoofdstad, en Rabat liggen aan elkaar. Gelukkig keerde de bus na een rondje langs Rabat weer terug bij de hoofdingang van Mdina. Prachtig daar! Het mooie weer droeg ook bij aan de kleurrijkheid van het geheel. Oude nauwe straatjes en een mooi uitzicht over een groot deel van Malta. De busverbindingen op Malta zijn goed, maar niet altijd even frequent. Daarom lukte het niet naar de Blue Grotto te gaan, een rotsformatie aan de kunst. Uit arremoe een bus naar het vliegveld. Gelukkig niet op die desolate plek geraakt, maar bij toeval bij een prachtig park, genaamd San Anton Gardens, uitgestapt en een mooie wandeling in het groen gemaakt. Een verademing!

Na afloop wat gegeten in een restaurant met eveneens een prachtige tuin. Daar weer kennis gemaakt met de diverse betekenissen van het woord sandwich. In dit geval een doormidden gesneden tosti met sla en chips, ter plaatse crisps genoemd. Her en der worden chips ongevraagd toegevoegd aan broodjes. Lijn X3 bracht de inmiddels wel wat vermoeide reizigers terug naar Bugibba.

De volgende dag zou de thuisreis worden aanvaard. Die verliep zonder problemen. Het hotel had als ontbijt voor plakjes cake en koffie en thee gezorgd. Om tien voor vijf in de ochtend stond het busje gereed. Vanuit het vliegtuig zicht op de besneeuwde Alpen. Om 11 uur landen de kosmopolieten op het vliegveld Eindhoven, vanwaar na een elektrische busrit de trein naar Amsterdam Zuid vertrok. Veel gedaan, te veel om hier op te schrijven. Vermoeid ook. Ongeveer 45 km gewandeld en geslenterd. Malta is zeker niet vlak te noemen, zodat er ook vaak geklommen moest worden. Toch was de heer 2 kilo aangekomen. Komt ook door het dorstig makende klimaat aldaar. Stemt tot nadenken. Ook over voortaan vliegen met Ryanair Om naast elkaar te kunnen zitten moest onverwacht een toeslag worden betaald.

Op naar de Canarische eilanden over een paar maanden! Maar eerst nog naar de Algarve …........



Foto's