Madeira 30 juni t/m 7 juli 2016

Het scheen de invulling te zijn van een belofte uit tamelijk lang vervlogen tijden, het eenmaal bezoeken van het eiland Madeira. Was het de gedachte aan Madeirawijn, de afkeer van massaal gekrijs aan costa's elders of klonk het woord “Madeira” gewoon romantisch en vredig?

Ook valt niet uit te sluiten dat een lied van de T. de Braak van invloed is geweest.

Nadat begin dit jaar of eind vorig was geboekt konden we donderdag uiteindelijk op stap. In alle vroegte met de auto naar Schiphol waar ons vliegtuig om 6.25 uur stipt vertrok. Het wachten op de luchthaven viel me alleszins mee. Een rustig plekje gevonden om te zitten en ook de ochtendkrant al gelezen. Het vliegen zelf gebeurde ook in alle rust. Geen krijsend kind gehoord en een beschaafd publiek. En dat laatste bleef zo, ook tijdens het verblijf op het eiland.

Eenmaal geland werden we keurig opgehaald door een busje. We waren de enige passagiers. Na een rit van ongeveer een half uur kwam het hotel in beeld. Hotel Escola dus. Leerlingen worden hier opgeleid tot werknemer in de horeca. Plechtig, maar mooi opgeschreven.

In ons enthousiasme vrijwel direct na aankomst gaan wandelen. Prachtig. Een weggetje gevonden dat leidde naar smal pad langs het water. Er zijn daar vrijwel geen stranden. Slechts rotsen langs de zee. Het pad kende dan ook enige tunnels, die niet geheel waterdicht waren. Een eind op weg naar Funchal gekomen. Toen daar waar een soort van voetgangersgebied begon, teruggekeerd langs een hoofdweg. Zo’n paar uur onderweg geweest en nog redelijk fris. Dat laatste kwam ook doordat ik in het vliegtuig zo waar een uurtje had kunnen slapen/dommelen. Inmiddels hadden we ook een kleine supermarkt in omgeving ontdekt, waar van alles te koop was. Ook de buskaart kon hier worden opgeladen.

De vertegenwoordigster van het reisbureau kwam om 16 uur langs. Een verademing, de rust en toewijding die ze uitstraalde. Veel nuttige info gehoord.

De smaak te pakken hebbend daarna nog een kleine wandeling gemaakt de andere kant op, richting Camara de Lobos. Wat we op de eerste wandeling al gezien hadden, was hier ook overvloedig aanwezig. Bloemen in alle kleuren, bananenbomen en ook dadel- en vijgenpalmen. Camara bleek toch een brug te ver en daarom teruggekeerd voor het diner, waarbij we een alleenreizende dame uitnodigde bij ons aan te schuiven. Ik ben even kwijt wat we aten, maar zoals alle maaltijden daar in een woord voortreffelijk. Er was keuze uit verschillende voor-, hoofd- en nagerechten. De bediening was attent, al ging er wel eens iets mis. Ik hoorde zwaardvis, maar het bleek iets van plakjes worst te zijn, wat onder de stolp op mijn bord lag. Kan ook aan mij liggen natuurlijk. Ik had een kleine alcoholische versnapering genuttigd en de kelner/kelnerin waarschijnlijk niet.

Wat opvalt daar in Madeira is de vriendelijkheid van veel mensen. Meisjes in de bediening van een cafetaria die elkaar aan kijken en beginnen te zingen. Ook de mannen die de vis schoonmaakten, zongen bij hun werk. Ik ben op mijn werk de enige die weleens zingt en wordt dan een beetje gek aangekeken door collega’s.

Na een redelijke nachtrust vanaf ons balkon uitzicht op de zee en bananenbomen bewonderd (er waren overigens ook veel appartementsgebouwen, want ook hier is/wordt veel gebouwd), ontbeten en per bus naar de Botanische tuinen. Lang gezocht naar een halte.

De busreis was een belevenis en veel spectaculairder dan wanneer we per kabelbaan zouden zijn gegaan. De chauffeur had kennelijk ooit gedroomd van een carrière als coureur. Bij aankomst eerst verkeerd gelopen. Een steile heuvel op. We volgden wel de bordjes, maar deze wezen de route naar de kabelbaan aan. De ingang van het park bleek toch vlak bij de bushalte te zijn. De toegang van het park was vrij, want het was 1 juli, de dag van de viering van de regionale onafhankelijkheid van Madeira. Prachtige bloemen, planten in een mooie omgeving gezien. Niveauverschillen en heel veel variëteiten. Volop foto’s gemaakt. Bij een uitgang gekomen, gewenkt door een taxichaufeur. Hij wilde ons naar Monte brengen, dat was ook goedkoper dan de Teleferico. Na eng beraad hierin toegestemd, De chauffeur hield van doorrijden, ook op de smalle steile wegen. Heelhuids in Monte gearriveerd. Bijna onbeschrijfelijk mooi. De foto’s moeten het maar tonen. Een beeld kan soms meer zeggen dan duizend woorden, niet waar?

De reis terug van Monte naar het hotel was eveneens een gebeurtenis. De bus moest achteruit over een smalle weg. Deze was echter versperd door auto’s die naar Monte reden. Was er en auto gekeerd dan kwam er weer een andere aan. Dit duurde zo’n 20 minuten. Daarna besloot de chauffeur naar voren te rijden en de bus te keren. Makkelijker gedaan dan gezegd, want er was een enorme parkeerchaos. Bewondering voor de zelfbeheersing die de busbestuurder toonde. Met een behoorlijke vaart ging het over smalle weggetjes en door nauwe straatjes.

Alweer de derde dag werd eerst koers gezet naar de stad en de markt bezocht. Bleek overdekte te zijn. Uit nieuwsgierigheid een Bolo gekocht. Dat is een rond broodjes. Ook twee, glimmende oranje vruchten, waarvan ik de naam vergeten ben. Daarna Boa Vista Hybrid bezocht. Inmiddels hadden we door hoe de buskaartjes werkten. De dagkaart bewees goede diensten. Na enig zoeken het vertrekpunt van de bus gevonden. Lijn 32 bracht ons naar boven de heuvels in en de tuin gevonden. Rust overal. Geen rijen bezoekers. Gewoon over een pad naar binnen gewandeld. Er waren vier bezoekers. Het eerste dat opviel was het schitterde uitzicht vanuit de tuin richting Funchal en de zee. Na een glas limonade de kassen bezocht. Heel veel orchideeën en ander planten gezien. Bovendien een deskundige en enthousiaste uitleg door een vriendelijke man, die naast Engels en Duits ook een paar uitstekend uitgesproken woorden Nederlands sprak. Tevreden teruggekeerd naar Funchal en het uitgaanscentrum bezocht. Leuke eetgelegenheden en terrasjes. Op de terugweg nog even wat vocht ingeslagen bij de supermarkt. Niet alleen water.

Zondags gewandeld naar Funchal. Dit keer de kortste weg, die toch nog vrij lang bleek. Het Nonnendal moest worden bezocht en buslijn 81 ging een paar keer per dag die kant op. Weer een ruige rit. Het was bewolkt en het werd gaande weg ook nog wat mistig door laaghangende bewolking. Boven aangekomen op 1094 meter hoogte was de blauwe lucht te zien en deed Airo do Cerrado zijn of haar faam eer aan. Prachtig uitzicht op dal en bergen. Zonnig weer. Paadje gevolgd naar een uitzichtpunt en foto’s gemaakt. De terugreis verliep wat chaotisch. De dienstregeling vermelde alleen wanneer de bus van het beginpunt vertrok en niet hoe laat bij de halte. Voor de tweede keer een taxi genomen. Wel bij iemand in gestapt, die pas een week taxichauffeur was en de weg naar het hotel niet kende. Aardig iemand. Vooraf totaalprijs afgesproken. Langs diverse omwegen onder meer langs het voetbalstadion, het hotel uiteindelijk bereikt. Eigenlijk een sightseeing op de koop toe dus. We hadden de tijd.

De volgende dag de eerste Levadawandeling gemaakt. Levada’s zijn kanaaltjes waarin water over het eiland wordt geleid, zodat ook de drogere delen voldoende vocht krijgen voor de land- en tuinbouw. Prachtig weer in Funchal. In het busje op weg naar Machicon veranderde dat. De ruitenwissers gingen bewegen. Gelukkig bleef het tijdens de wandeling redelijk droog. We liepen langs berghellingen over smalle paadjes. Suikerriet gezien, waarvan de Poncha wordt gemaakt. Een sterk zoet drankje. En natuurlijk bloemen. Ook het verschil geleerd tussen aardappels en zoete aardappels. De eerste is familie van de nachtschade. Vermeerdering gebeurt door een aardappel in de grond te stoppen. Bij de zoete aardappelen wordt een steeltje in de grond gestopt. En dat allemaal in het Duits verklaard. Het is hier goed toeven voor taalliefhebbers. Het Portugees blijft overigens onverstaanbaar voor ons. Lezen lukt met enige moeite. Obrigado uit te spreken als oebrigadoh, dat 'bedankt' betekent, dat woord kennen we inmiddels en Bom dia natuurlijk. Op de terugweg werden we desgevraagd afgezet bij het centrum van Funchal. We liepen door oude straatjes, waar ook veel nieuwbouw was gepleegd. Schrille contrasten. Een mooie kop thee voor 80 cent gedronken op een klein terras. De horecaprijzen zijn wat lager dan in Nederland, al is dat ook sterk afhankelijk van de locatie. Toch maar een trip voor de dinsdag geboekt. Wandelen bij the fountains. Gekozen voor wat een betrouwbaar bureau leek. Na wat tastbare souvenirs te hebben ingeslagen, nog even bij de kleine supermarkt langs geweest. En daarna was het bijna 19 uur, tijd voor het diner.

Het busje dat ons de volgende dag ophaalde voor de wandeling naar Rabacas en de fountains was wat aan de late kant. Twee of drie dronken Russinnen? gierden van het lachen op de heenweg. Eén maakt een geluid als dat van een ratelaar of een ekster, maar dan veel harder. Het was zaak uit hun buurt te blijven, besloten we toen de groep in tweeën werd gesplitst. Meer mensen hadden dat idee. De heenreis ging langs de zuidkust in westelijk richting, In de buurt van Calheta werd via binnenwegen afgebogen naar het noorden. De wandeling bleek gevarieerd en was hier en daar pittig te noemen. Over smalle paadjes, bezaaid met stenen van diverse formaten ging het langs de kanalen, waar overigens ook vissen in leefden, Zo’n kanaal is ongeveer 30 tot 50 cm breed en aan een zijde omgeven door een betonnen rand. De diepte is ongeveer 30 cm. Smalle stroompjes dus. Hier en daar waren er tegenliggers. We waren dankbaar voor de stokken die we aangeboden kregen van de gids. Onze wandelschoenen bewezen ook goede diensten. Het weer werkte niet echt mee, waardoor er van het ongetwijfeld fraaie landschap weinig te zien was. Veel bleef in nevelen gehuld en het regende voortdurend kleine druppeltjes. Gewaarschuwd als we waren door de ervaring met de vorige wandeling, hadden we ons hiertegen gewapend met extra kleding. De fontein was of liever de watervallen waren mooi. De eindbestemming was een grote poel, bezaaid met grote keien, waarin kon worden gezwommen. De rotsen er om heen waren hoog en het water kletterde in een gestage stroom naar beneden. Minder indrukwekkend dan we hadden gelezen, maar leuk om gezien te hebben. Dat gold ook voor de 800 meter lange tunnel waar we door heen gingen. In de tunnel liep ook een waterleidingbuis. Grappig was dat weer aan het einde van de tunnel veel beter was dan aan het begin. Met een kleine zaklantaarn vonden we onze weg, hier en daar plassen water proberend te vermijden.

Wandelen maakt dorstig. Na het diner, waar sangria op basis van witte wijn overvloedig aanwezig was, nog even een leuk klein barretje bezocht voor een kopje koffie.

Porto Moniz stond de voorlaatste dag op het programma. Keurig gebeld avond te voren, dat de bus wat later kwam. Enthousiaste jongeman was de reisleider. Vertelde in 5 minuten meer dan zijn collega's de vorige dagen. Mooie tocht en prachtig weer. Een stukje langs de zuidkust langs Camara de lobos, Calheta en Cabau Girau. Toen via binnenwegen naar boven. Er zijn heel veel tunnels gemaakt. De oude kustwegen zijn soms afgesloten. Gewandeld in Sao Vincente. In Porto Moniz zwemmen in het water van de Atlantische Oceaan. Door een paar dijkjes te maken tussen rotsen was een veilig zwembad ontstaan. Zwemmen in volle zee was gevaarlijk wegens de golfslag. Met de bus terug langs de hoogste punten van het eiland. Bananen tot 400 meter, daarboven druiven, zo werd ons verteld. Nog even gestopt in dorpje. 's Avonds voetval gezien in café. Portugal won. Vreugde bij de aanwezigen. Mooi besluit.

De volgende dag: Vertrek 7.45 vanaf hotel. Wekker op 6 uur, was buiten nog donker. Inpakken en wegwezen. Willen nog wel eens terug. Afschuwelijke berichten gehoord in augustus over bosbranden op eiland. Jammer van al het moois incl. mensenlevens.

Foto's
[< Previous] [Next >]
of 12
IMG_9805.JPG
IMG_9812.JPG
IMG_0005.JPG
IMG_0010.JPG
IMG_9823.JPG
IMG_0020.JPG
IMG_0037.JPG
IMG_9836.JPG
IMG_9858.JPG
IMG_9870.JPG
IMG_9872.JPG
IMG_9880.JPG
IMG_9883.JPG
IMG_9887.JPG
IMG_0079.JPG
IMG_0082.JPG
IMG_0091.JPG
IMG_9915.JPG
IMG_9925.JPG
IMG_9930.JPG
IMG_9936.JPG
IMG_0141.JPG
IMG_0148.JPG
IMG_0157.JPG
IMG_0159.JPG
IMG_9954.JPG
IMG_0164.JPG
IMG_9955.JPG
IMG_9963.JPG
IMG_9973.JPG
IMG_9975.JPG
IMG_9976.JPG
IMG_9980.JPG
IMG_0166.JPG
IMG_0171.JPG
IMG_9988.JPG
IMG_0173.JPG
IMG_0175.JPG
IMG_0004 (3).JPG
IMG_0008 (2).JPG