Fietsen in het mergelland 23 augustus 2018

Kasteel Schaloen.

Het zou de laatste mooie dag worden met pas in de avond regen, zo was voorspeld. Daarom een lekker lange treinreis in gezelschap van een leuk boek en natuurlijk ook een sportief element. Wat wil een mens nog meer? De bestemming was het zuiden. Heerlen om precies te zijn. Nu vind ik deze stad niet zo heel geweldig, eerder troosteloos maar er worden OV-fietsen verhuurd. Dit is geheel geautomatiseerd. Met je OV-kaart kun je alles regelen. Was onder de indruk van de uitstekende werking van het systeem.

Mijn plan was om naar Aken te fietsen. En dat is gelukt.

De OV-fiets heeft een terugtraprem, geen versnellingen en het landschap is heuvelachtig. Dat begon al buiten het centrum van Heerlen op weg naar de Heerlerbaan om bij Kerkrade de grens over te steken. Waar begin ik aan, dacht ik. Maar doorgezet. Qua afstand is het goed te doen, zo'n 15 km. Een brug over het spoor was afgesloten, maar niet voor de fietser, zo bleek later.

In Aken koers gezet naar het centrum om op de Markt te belanden, waar toevallig(?) ook een prachtige modelbouwzaak is gevestigd. Een schroefje en een moertje gekocht. Dankbare blikken van het winkelpersoneel werden mijn deel. Nog even rondgereden in de stad en toch nog een paar plaatjes gemaakt. Blijft mooi hier en daar.

Al snel een bordje met Vaals gevonden. Een prachtig landschap kwam even later in beeld. Verder naar Gulpen, waar een pleintje met terrasjes aan een water (de Gulp?) er altijd gezellig uitziet. Toen na een korte klim via Wijlre naar Valkenburg. Onderweg wachtte me een verrassing toen ik even van de route afweek. Kasteel Schaloen en omgeving in Oud Valkenburg is van een Belgische schoonheid. Werd blij om daar te mogen zijn. Het kasteel straalde een zekere voornaamheid uit te midden van een groene omgeving. Grote vissen in de slotgracht. Zo vaak al in Limburg geweest en dit nog nooit gezien!

Wat rondgelopen in Valkenburg. De bekende straatjes met terrasjes. Typisch voor die plaats met de uit mergelsteen opgetrokken gele bebouwing.

Ik werd niet blij van de nieuwe toren langs de Geul en het nieuwe winkelcentrum. Wat een namaak en sfeerloosheid. Het Valkenburg van mijn jeugd bestaat deels niet meer. Dat had iets sprookjesachtig daar rond de Grendelpoort. Nog steeds is daar het leukste deel. Vroeger maakte Hollandse nozems met brommers de boel onrustig. De dappersten onder hen gingen tot Luxemburg. Vliegen naar het verre Spanje was nog onbetaalbaar. Wie nog steeds terugkomen, zijn oudere stellen en jonge gezinnen.

Op zoek gegaan naar de fietsweg naar Heerlen. Verrassend genoeg geen bordjes gezien. Maar de zon scheen en stond ongeveer in het zuiden. Als je naar het zuiden kijkt, is links het oosten. Het opschrift op een trein bevestigde dit oordeel. Op goed geluk het dorp verlaten via een landweg. Die werd al snel bijzonder steil. Een klein stukje moeten lopen. Zweten, maar wel weer een prachtig landschap. In onzekerheid over de goede richting. Maar na een paar gehuchtjes in Ransdaal gekomen en toen een bordje met Voerendaal en … Heerlen!

Zo'n 6o kilometer vandaag en nu en dan flink moeten klimmen. Niks versnellingen en/of elektrische fiets. Zo ik een oudje ben, dan doe ik het nog best.