Buren 15 april 2017

De knoppen van het kleine appelboompje in de achtertuin begonnen te kleuren. In de krant gelezen over de pracht van de bloesem. Gezocht op internet en bij Buren terecht gekomen.

Een wandeling van 10 kilometer, dus dat moest geen probleem zijn. In een uur aldaar.

De route was wat onduidelijk. Er achter gekomen dat er twee parkeerplaatsen zijn (en ook twee begraafplaatsen) en wij stonden bij de verkeerde. Tja. Toch dapper verder gaan wandelen. Een ietwat mopperende medereizigster kwam van zelf tot bedaren.

Veel wandelaars op pad. Een frisse wind, maar droog gebleven. Bij vertrek uit Flevoland regende het nog.

Buren is een aardig vestingstadje. Er komen duidelijk heel veel dagjesmensen. Dat heeft met de Oranjes te maken. Anna van Buren was ooit getrouwd met Willem van Oranje, ergens in de zestiende eeuw.

Veel winkeltjes met prulletjes, maar een paar leuke straatjes, waarvan we de meeste nog moeten gaan verkennen. Na afloop toch wel moe.

De route voerde door hoofdzakelijk open land. Soms moesten er via opstapjes naar het volgende weiland worden geklommen. En boomgaarden natuurlijk. Kersen en pruimen hoofdzakelijk. De appels en peren waren nog niet uit de veren. Dat rijmt.

Ook door een wijngaard gelopen. De ondernemer was een paar jaar geleden van bieten naar druiven overgeschakeld.

Mooie tocht, ook Kedichem aangedaan, een klein gehucht. Bijna weer verkeerd gelopen, maar tijdig gewaarschuwd door andere wandelaars.

De terugtocht per auto via Culemborg verliep sneller dan de heenreis. Nog even gezocht naar een AH, maar niet gevonden. Gelukkig wel een Aldi.

Wandelen maakt dorstig!